PRIMENA TEORIJA PROPER LAW KOD UGOVORNIH ODNOSA SA ELEMENTOM INOSTRANOSTI

Apstrakt

Teorija proper law je proizvod anglosaksonske doktrine XVIII i XIX veka i primenjuje se, između ostalog, kod određivanja merodavnog prava u ugovornim odnosima sa elementom inostranosti u odsustvu autonomije volje. Osnov ove teorije nije samo u bliskoj vezi ugovora sa nekom zemljom, već i u nameri stranaka koja mora biti sadržana u elementima ugovornog odnosa. Ne može se defnisati ova teorija bez navedenih elemenata. U radu se analizira kakav je odnos teorije proper law i drugih teorija koje se primenjuju u slučaju kada stranke nisu izabrale merodavno pravo, kao što su teorija centra gravitacije i teorija karakteristične prestacije. U vezi sa tim, analiziraju se odredbe najvažnijih izvora prava EU u ovoj oblasti, kao što su Rimska konvencija i Uredba 593/2008, a posvećuje se pažnja odredbama zakona pojedinih zemalja van EU u ovoj oblasti. Autor zaključuje da teorija proper law ostavlja najviše prostora za određivanje merodavnog prava u odnosu na ostale teorije.