ODNOS MEĐUNARODNOG I UNUTRAŠNJEG PRAVA

Apstrakt

Rad ima tri dela. U prvom je dat kratak prikaz osnovnih polazišta, ali i slabosti najpoznatijih pristupa koji se tiču odnosa međunarodnog i unutrašnjeg prava. Za razliku od većine pisaca, koji uglavnom sve teorije dele na dualističku i monističku (s tim da u okviru ove druge razlikuju dva pravca) autor izdvaja četiri pristupa: 1) primat unutrašnjeg prava, 2) dualizam, 3) primat međunarodnog prava, 4) pluralizam. On posebno ukazuje na istorijski kontekst ovih koncepcija tj. da su one zadovoljavale određene potrebe vremena u kome su se javile.

U drugom delu rada, autor je pokušao da osvetli problem o kojem je reč kroz odgovore na četiri osnovna pitanja: 1) kakav je uticaj unutraš- njeg prava na međunarodno i obnuto; 2) da li su norme međunarodnog i unutrašnjeg prava deo jednog pravnog sistema; 3) koje norme (međunarodne ili unutrašnje) imaju u slučaju sukoba jaču pravnu snagu i 4) problem načina povezivanja unutrašnjeg i međunarodnog prava.

U zaključnim razmatranjima, autor ponavlja najvažnije opšte zaključke - da se odnos međunarodnog i unutrašnjeg prava ne svodi samo na pitanje primata; da taj odnos treba razlikovati od mehanizama unošenja međunarodnog prava u unutrašnje; da je u naše vreme sve izraženiji pri mat međunarodnog prava. Na samom kraju on konstatuje da je čitav spor oko primata međunarodnog ili unutrašnjeg prava zapravo nepotreban. Po njemu, rasprave o odnosu međunarodnog i unutrašnjeg prava mogu biti zanimljive sa pozicija unutrašnjeg prava država odn. opšte pravne teorije, ali nisu, ili u svakom slučaju sve manje su, interesantne sa stanovišta međunarodnog prava.
Ključne reči: međunarodno pravo, unutrašnje pravo, monizam, dualizam, doktrina.