UPRAVNI UGOVORI U ZAKONIMA O OPŠTEM UPRAVNOM POSTUKU ZEMALJA ZAPADNOG BALKANA
Apstrakt
Upravni ugovor, kao specifčan pravni insitut, izaziva pažnju teoretičara upravnog prava već više od jednog veka. Na njih, bilo da su oni „formalno“ prepoznati od strane sudova, ili u posebnim materijalnim zakonima ili u opštem upravno-procesnom zakonu, ZUP-u, nailazimo u skoro svim evro kontinentalnim pravnim sistemima. U nekadašnjoj jugoslovenskoj teoriji, u vezi sa institutom upravnog ugovora kontinuirano su vođene ozbiljne debate još od šesdesetih godina 20. veka. Međutim, tek u posledjih nekoliko godina, do izražaja dolazi tendencija da upravni ugovori, bar na opšti način, trebaju i moraju da budu bar načelno određeni u Zakonu o opštem upravnom postupku (ZUP). Danas, sve zemlje Zapadnog Balkana osim Bosne i Hercegovine u ZUP-u imaju i posebne odeljke koji na opšti način regulišu ovaj institut i njegov specifčan pravni režim. Načini na koji su oni određeni o novom ZUP-u u izvesnoj meri variraju, i zavise od drugih specifčnosti pravnih sistema svake od ovih zemalja. U ovom radu dato je komparativno poređenje i analiza pravnih normi koje se odnose na upravne ugovore u Hrvatskoj, Crnoj Gori, Makedoniji, Albaniji i Srbiji u novim Zakonima o opštem upravnom postupku, pri čemu su istaknute osnovne sličnosti i razlike u postojećim pravnim režimima u vezi sa prethodno navedenim institutima.